Merkurschaats

Oorsprong

De firma J.P. Becker Jr. uit Remscheid (Duitsland) ontwikkelde in 1877 een metalen schaats, genaamd ‘Merkur’ schaats die het bevestigen van de schaats met klemmen aan de schoen makkelijker maakte door middel van een schroefdraad met vleugelschroef. Het patent werd verleend in de USA op 13 november 1877. De Merkurschaats was een groot succes.
In 1886 liep het patent af. De firma J.P. Becker Jr. had verzuimd verlenging aan te vragen. Vanaf dat jaar gingen andere Duitse schaatsenmakers de Merkurschaats namaken.

Merkur verwijst naar Mercurius, de Romeinse god van de handel, die vleugels aan de voeten had. Zie ook het artikel Op gevleugelde voeten.

Net als de Jackson Hainesschaats kwam ook de Merkur van J.P. Becker Jr niet uit de lucht vallen; het principe had voorgangers:
1850: Halbeisenschlittschuh Eduard Engels als eerste, eenvoudige aanzet
Circa 1865: Oskar Heinrich Kratze met zijn spiraalveerschaats, ook toegepast door de gebroeders Dittmar uit Heilbronn.
1870: Robert Marsden, Sheffield (Engeland) verkrijgt patent 2779 op een systeem met hakschroef, waarmee tegelijkertijd zowel de hakklem als de voetklemmen kunnen worden aangespannen.
1875-1876: J. Grothaus heeft al diverse vleugelschroefschaatsen in zijn Musterbuch.

Omschrijving

De Merkurschaats heeft een metalen zoolplaat over de volledige lengte. Het voorste uiteinde van het schaatsijzer eindigt met een spitse neus of een gesloten boog. Met behulp van een vleugelschroef aan de achterkant worden de zijklemmen aan de voorkant en de hakklem gesloten zodat de schoen vast zit geklemd.

Bron

Frits Locher en Niko Mulder, 2024
Gerhard Esser, Remscheids Weg zur Schlittschuhschmiede der Welt, 1978 blz.141 en afbeelding 21