Multiplexschaats

Oorsprong

De multiplexschaats die door de Winsumer Ubel Wierda na jaren studie in 1890 is ontwikkeld, betekent een revolutionaire doorbraak in de tot dan gehanteerde methode van schaatsenmaken, omdat de hele schaats van metaal is en de schenkel omkeerbaar is, zodat de schaats zowel voor rechtuitrijden als voor schoonrijden is te gebruiken. Wierda heeft voor zijn vinding in Nederland, Duitsland, Engeland en Frankrijk patent gevraagd en gekregen.

Omschrijving

Bij de multiplexschaats is de schenkel uit staal gemaakt en bestaat de voetstapel uit een dunne, bewerkte ijzeren plaat. Schenkel en voetstapel zijn door middel van pinnen verbonden. De schenkel is daardoor gemakkelijk van de stapel los te maken en kan dan omgekeerd weer aan de stapel worden bevestigd.

De metalen delen van de schaats zijn vaak vernikkeld of verchroomd. De binding bestaat uit brede riemen die door middel van een handig gespsysteem gesloten kunnen worden. De schenkel bestaat uit een opgewerkt stuk staal, soms met drie, soms met vier openingen.

De schenkel eindigt aan de voorzijde min of meer spits, terwijl de achterkant een inkeping heeft. Daardoor lijkt de schenkel enigszins op een vis en wordt ook wel over een vismodel gesproken.

Zowel de dunne ijzeren voetstapel als de uitgewerkte schenkel moeten de schaats lichter maken. Desondanks is de schaats toch nog vrij zwaar.

Bron

Van Glis tot Klapschaats, 2001