Elfstedentocht 1963

Enquête J.Balt

Naam: Jan Balt
Woonplaats:  Oudt Bildtdijk 784, Sint Jacobiparochie
Leeftijd: 32
Beroep: landhouwer
Starttijd: 5.50 uur
Finish: 20.30 uur
Rijtijd: 14.40 uur

Jan Balt was een Elfstedenveteraan uit de jaren '50. In 1954 en 1956 had hij een kruisje gehaald. Eerst in de toertocht en in 1956 werd hij 82ste op 1 uur en 37 minuten van de vijf winnaars Jeen Nauta, Jan van der Hoorn, Anton Verhoeven, maus Wijnhout en Aad de Koning.

In de tocht van 1963 schaatste Balt op friese schaatsen. Als voorbereiding had hij twee tochten van ongeveer 80 kilometer gereden. Lid van een sportclub was hij niet, maar zijn goede conditie had hij te danken aan zijn zware werk als landbouwer.

Balt reed deze dag geen 200 kilometer, maar 212! In IJlst ontdekte hij dat hij zijn stempelkaart in Sneek had laten liggen. Dus ging hij terug om hem op te halen. Toch was hij al om 12 uur in Bolsward en om vijf uur passeerde hij Barthlehiem voor de eerste keer. Hij had last van een bevroren oog, maar dat bleek slechts van lichte aard. Een week na afloop van de tocht had hij nergens meer last van. Onderweg moest hij twee lichte inzinkingen overwinnen. Voor zijn familie en vrienden was het niks bijzonders dat hij deze Elfstedentocht had volbracht. Ze reageerden gewoon.

Ondanks het feit dat hij geen sportieve achtergrond had behoorde Jan Balt deze dag tot de sterkste toerrijders. Hij eindige met Kalsbeek uit IJsbrechtum, Wiebe Oosterhof uit Assen, Arie Kunst uit Lutjebroek en Piet Schooneman uit Bovenkarspel om half negen, slechts tien minuten achter Poiesz, die als eerste toerrijder Leeuwarden bereikte. In dit groepje was hij wel de vroegste starter, maar dat deed aan zijn prima prestatie niets af.

Hij schreef aan George Schweigmann:
Ik heb leuke herinneringen opgedaan. Het publiek leefde mee. Je krijgt dan van alles, zoals stukken sinaasappel, stukjes kaas, koffie, thee, soep enz. enz.

In Bolsward trof ik Arie Kunst uit Lutjebroek. Wij zijn bij elkaar gebleven tot de finish. Daar zijn we elkaar kwijt geraakt en is ons contact verbroken, maar ik had gelukkig zijn adres en heb hem daarna geschreven. Wij waren namelijk bij Vrouwbuurt door de Bildtse Post op de foto genomen en er werd een artikeltje over geschreven. De krant heb ik hem ook gestuurd en ik kreeg weer bericht terug. Hij was er ontzettend blij mee. We hopen elkaar nog eens te ontmoeten. Het zijn altijd leuke herinneringen.

Het was een zware tocht. Vooral het laatste stuk, want rijden was er niet meer bij, maar toch ben ik blij dat ik hem volbracht heb. Dat is in het kort mijn relaas van de Elfstedentocht 1963.