Elfstedentocht 1963

Enquête C.Bovee

Naam: Cees Bovee
Woonplaats: Dorpsstraat 73, Halsteren (NBr)
Leeftijd: 30
Beroep: Gymnastiek leraar van HTS te Bergen op Zoom
Starttijd: 5.45 uur
Finish: 22.10 uur
Rijtijd: 16.25 uur

In 1956 reed Cees Bovee de Elfstedentocht in twaalf uur, maar op 18 januari 1963 had hij er 16 uur en 35 minuten voor nodig! Hij ging om kwart voor zes van start en arriveerde om tien minuten over tien. Cees was een sportieve man. Hij deed aan hardlopen, wielrennen en rolschaatsen. Hij was lid van de atletiekvereniging Olympia en van de ijsclub in Bergen op Zoom. Omstreeks half zeven arriveerde hij in Barthlehiem. Hij schaatste op noren en had de hele dag een zonnebril op. Die ging in de duisternis uiteraard af en toen liep hij bevroren ogen op. 'Maar ik heb er niets van gemerkt,' liet hij weten. Ook vijf tenen bevroren, maar toen hij George Schweigmann over zijn avonturen berichtte had hij er geen last meer van. Wel had hij nog twee weken last van zijn knieën en enkels, waardoor hij twee weken niet kon schaatsen.

De Brabander werd als een held ontvangen in Halsteren, want hij was de enige Zuid-Nederlander die de t6oertocht had volbracht. De ijsclub huldigde hem.

Dat hij weer meedeed had een simpele reden: 'Eenmaal Elfstedentocht, altijd Elfstedentocht. Je wilt tonen dat je er sterk voor bent. Een winter zonder Elfstedentocht is voor mij geen winter. Mijn training is er helemaal opgericht.'

Zijn verhaal van deze bijzondere dag:
Met nog twee andere jongens uit Halsteren gingen we naar de start. Bij de start verloren we elkaar uit het oog, waardoor ik dacht dat mijn makkers er haastig vandoor gegaan waren, zoals op andere oefentochten. Daarom zette ik in mijn hoog aanvangstempo de achtervolging in. Doch op het Slotermeer bleek ik al veertig minuten voor te liggen in plaats van achter. Dus bleef ik stug doorrijden om mijn voorsprong te houden. In Franeker hoorden ik dat ik als achtste tochtrijder doorgekomen was. Dat gaf een geweldige vreugdegevoel en met frisse moed gingen we door.

Aan opgegeven heb ik geen moment gedacht. Want wat zouden mijn leerlingen op de LTS dan wel niet van mij denken. De laatste kilometers waren een verschrikking. Dankzij een schaatser uit Leeuwarden, die vanuit de verte de lichten kon zien, ben ik niet verdwaald. Ik kon toen weinig meer zien vanwege mijn bevroren ogen. Dus door een vroeg vertrek en een hoog aanvangstempo kon ik op tijd de controles passeren en mijn kameraden niet.