Elfstedentocht 1963

Enquête A.Folkerts

Naam: Antoon Folkerts
Woonplaats: p/a P. Landman, Oosterdittens
Leeftijd: 23
Beroep: Boerenknecht
Starttijd: 7 uur
Finish: 22.25 uur
Rijtijd: 15.25 uur

De Baarderadeeltocht en wat ijsbaanritjes vormden de voorbereiding van Antoon Folkerts op de Elfstedentocht. Hij maakte in 1963 zijn debuut en was gehard door zijn vak. Bovendien was hij een sportieve man. Hij kaatste en was lid van een gymnastiekvereniging. Hij was een grote schaatsliefhebber. Dus de Elfstedentocht moest gereden worden in welke omstandigheden dan ook. Maar de meeste mensen zeiden tegen hem: 'Je rijdt hem toch niet uit.'

Dat was verkeerd gezien, want Folkerts deed het voortreffelijk. Hij had onderweg geen fysieke problemen, reed zonder bril en werd niet sneeuwblind. Alleen bij Parrega had hij het even moeilijk. Hij schaatste op Canadese noren en was om twintig minuten voor één in Bolsward en om half zeven in Bartlehiem.

Hij bleef zijn levenlang een groot liefhebber van het schaatsenrijden en voltooide in 1985 en 1986 de Elfstedentocht ook.

Zijn eigen verhaal luidde:
Ik had nog geen ervaring van Elfstedentocht maar nu wel. Ten eerste wil ik vermelden dat men zout tabletten moet meenemen. Ik heb tijdens het rijden wel een paar uur met zware hoofdpijn gereden. Dit kwam namelijk door 1. veel zweten dus veel zout verlies, gevolg is hoofdpijn en later sufheid en blindheid. Dat is een ervaring in de Tropen met de Militaire Dienst en 2e de sneeuw het veel kijken op het ijs. Maar het vele zweten maakt je ook meer dorstig. In Tjerkwerd kregen we een beker soep aan geboden. Lekker pittig van smaak. Dit viel er bij velen goed in.  Wel een lekker dat iets pittigs en zout kreeg.

Men zegt dan wel, van die zouttabletten krijgt men dorst. Ja, dat is zo, maar ondanks die zouttabletten krijg je ook veel dorst. Eten doe je zo’n dag toch niet. Altijd maar drinken. Wel had ik suikerklontjes en chocolade bij me, maar verder ook niet. Niet te veel rompslomp meenemen. Dat is meer last dan genot.

Kleding en dergelijke wil ik niet breedvoerig op ingaan. Alleen dit: goed gekleed en ingevet, maar lenig blijven met kleding betreft. Tere delen afdekken met kranten.

Ervaringen onderweg: Deze meest opgedaan na Workum. Voor die tijd was de grote massa en dan zie je niet alles. Toen begonnen de mensen je te vragen en aanmoedigen en stonden vaak voor je klaar om te helpen bij bruggen en zo, of met drinkerij en eten. Vooral na Franeker was het fantastisch. In Dokkum vroegen ze het adres voor eventueel bellen afkomstig van de familie. In Barthlehiem werden we opgevangen en moesten we met elkaar rijden en niemand achter laten, wat ook niet verantwoord was.

En nu dat nog. Ik ben alleen van start gegaan en dit is het leukst. Want als je achter een ploeg komt die niet goed rijden kan, (dit zijn er velen in deze tocht) is het hopeloos om voorbij te komen met meerdere personen en steeds maar wachten op elkaar. In de eerste 75 kilometer verlies je de meeste tijd. Normaal vanwege dat je niet opschieten kan, omdat je in de massa rijdt. Dit jaar was het helemaal hopeloos met deze slechte ijstoestand. Het komt hier op neer: je body en doorzettingsvermogen, dat moet het doen.

Hartelijke groeten van A. Folkerts.