C. Jongert

 

Cor Jongert (geboren: Edam, 10-9-1896, overleden: Beverwijk, 15-9-1970

Cornelis Jongert, zijn roepnaam was Cor, maar heeft hij later gewijzigd in Kees. In 1929 werd hij omschreven in het Alg. Handelsblad als “een eenvoudige brave kerel, niet groot van stuk maar kloek gebouwd, vierkant in de schouders, stevig en met beste sportbenen. Een kerel met een open en trouwhartig gelaat. Een doodgewone grondwerker, ….”

In zijn jeugd reed Cor in verschillende spekrijderijen en Kortebaan wedstrijden. In 1917 zou hij om geld hebben gereden en werd hij geschorst door de KNSB. Deze schorsing zou pas in 1925 zijn opgeheven. In de jaren 1928 tot 1933 werd hij door de KNSB naar Zwitserland gezonden en trainde daar in Davos en Engelberg. Hij was deelnemer aan het NK van 1929 in Groningen en in 1941 in Bergen. Actief als langebaanschaatser tussen 1925 en 1956.

De grootste bekendheid verwierf hij echter in de Elfstedentocht. In de tocht van 1929 werd hij tweede en in 1933 werd hij vierde. In de Elfstedentocht van 30 januari 1940 kwam hij samen met vier anderen (Auke Adema, Durk van der Duim, Piet Keijzer en Sjouke Westra) als eerste over de streep, nadat ze dit in Dokkum samen waren overeengekomen. Een afspraak die bekend zou blijven als “het pact van Dokkum”. In de Tocht van 1941 moest hij gewond van het ijs worden gehaald. Een jaar later verdwaalde hij en kwam als 209^e over de finish. Op 50 jarige leeftijd reed hij in 1947 zijn laatste tocht en werd éénentwintigste.

Behalve schaatser deed Jongert aan turnen en wielrennen. Hij had ook een reputatie in het slijpen van schaatsen. In de jaren ’30 trad hij op als trainer van Gonne Donker, de eerste Nederlandse dame die aan een WK deelnam, en toen hij in de jaren ’50 naar Friesland verhuisde werd hij trainer van de NVBHS afdeling Friesland en trainde daar o.a. Jeen van den Berg.

Jongert was grondwerker, en verhuisde meerdere keren als het werk daar om vroeg. In 1934 verhuisde hij naar Wieringen voor de aanleg van dijken. Omstreeks 1940 woonde hij in Alkmaar. Later vertrok hij naar het Friese Suawoude. Daar begon ook een nieuwe hobby van hem, het fokken van hazewindhonden en Friese paarden. Uiteindelijk verhuisde hij naar Beverwijk, waar men hem kende als Kees Jongert.

In 1964 werd de Heemskerkse ijsclub “Kees Jongert” opgericht, vernoemd naar hem.