E. van Linge

 

Evert van Linge (geboren: Veendam, 19-11-1895, overleden: Groningen, 6-12-1964)

Deelnemer aan het NK van 1919 (Zwolle) en het NK van 1922 (Groningen). Hij was als langebaan schaatser actief van 1917 tot 1926. In 1929 reed hij met vier teamgenoten van Be Quick de Elfstedentocht. Na afloop bleek een teen bevroren te zijn en deze moest worden geamputeerd. De ingreep werd verricht door teamgenoot Hans Tetzner, die chirurg was.

Was op 15 jarige leeftijd al zijn ouders verloren, zijn vader overleed toen hij twee jaar oud was, zijn moeder toen hij 15 jaar was. Hij volgde in 1915-1916 in Groningen de opleiding tot bouwkundig tekenaar. Hij vertrok daarna naar Amsterdam en werd opgeleid tot architect. Hij was architect in Amsterdam bij Herman en Jan Baanders (tot 1920), waarna hij in Groningen, aan het Zuiddiep zijn eigen architectenbureau begon. Eén van zijn eerste opdrachten was het voetbalstadion “De Essenberg” van Be-Quick 1877, de club waar hij zelf van 1915 tot 1926 voor speelde. In 1934 ontwierp hij het gebouw van de ijsvereniging in het Stadspark in Groningen.

Zijn eerste jaren als voetballer speelde hij bij Veendam. Hij voetbalde als voorstopper vanaf 1915 als teamgenoot van de broers Tetzner bij Be-Quick, in Groningen. In 1920 behaalde hij met Be-Quick zelfs de landstitel. Van Linge was de eerste Groningen die in het Nederlands elftal speelde. Hij kwam in totaal 13 keer uit voor het Nederlands elftal en scoorde drie keer. Hij speelde met het Nederlands Elftal op de Olympische Spelen van 1920 en 1924.