Marathoncracks op Siberisch IJsselmeer in 1985

 

Behalve in 1963 is er in ’Siberische’ omstandigheden ook een marathonwedstrijd op het IJsselmeer verreden in 1985. Om precies te zijn op 8 januari. Met het karakteristieke kerkje van Hindeloopen op de achtergrond draaide de crème de la crème van de marathon zijn rondjes op het bevroren IJsselmeer. Een sneeuwstorm dreigde even het doorgaan van de bijzondere wedstrijd te verhinderen. De vrijwilligers van de IJsclub Hindeloopen, die de organisatie in handen hadden, brachten de baan terug van 1200 tot ongeveer 600 meter. Uiteindelijk lag de baan erbij als een kunstijspiste. Prachtig mooi ijs.

De wedstrijd zelf werd al vroeg beslist. Vrijwel onmiddellijk na de start plaatste Henri Ruitenberg een demarrage. ‘’Ik wilde het wat overzichtelijker maken, omdat het baantje vrij smal was en de groep tamelijk groot’’, zei de Oldebroeker na afloop. Alleen Dries van Wijhe reageerde. En toen die zeker vijftien rondjes als een gek te keer trok, was het duidelijk dat het voor de IJsselmeerkust bij Hindeloopen tussen Ruitenberg en Van Wijhe zou gaan. Na twintig minuten koers dubbelde het tweetal namelijk het peloton. Lubbert van der Molen en thuisrijder Tjeerd Uitterdijk deden nog wel een manhaftige poging om de Gelderse sneltrein te achterhalen, maar slaagden niet. De wedstrijd werd daarna een ware afvalrace, waarin slechts 24 sterken overeind bleven. In de slotfase benutte Jan Wessels een nieuwe demarrage van de tandem Ruitenberg-Van Wijhe om afgetekend naar de derde plaats te sluipen.

De finale werd voor het kleumende publiek wel leuk. Bij het ingaan van de slotronde versnelde Ruitenberg, pakte ongeveer vijftien meter, maar meer dan drie tot vijf meter wist Van Wijhe daar niet van terug te winnen. Dat tactisch hoogstandje van Henri Ruitenberg werd als verrassend ervaren, omdat al voorzichtig verondersteld werd dat Van Wijhe mocht gaan winnen, aangezien hij verreweg het meeste vuile werk had opgeknapt. ‘’Zou ik niet gewild hebben’’, vond hij na afloop. ‘’Je moet rijden tot het bittere eind.’’ Dat deed Ruitenberg, die er even over nagedacht had om Van Wijhe de zege cadeau te doen: ‘’Maar Dries deed me een paar keer pijn door te versnellen. Dat was voor mij het sein om eens wat terug te doen.’’ Ruitenberg dus eerste, Van Wijhe tweede.